Eef Ruisch, de speler
Behalve bij ASC, was Eef ook o.m. actief als trainer bij Be Quick Groningen, UVV Utrecht, Zeeburgia Amsterdam, DHC Delft en Longa Tilburg. Destijds zeker geen kleine clubs!
In juli 1941 vertrok Eef als trainer van ASC naar Be Quick in Groningen, hetgeen voor hem een promotie betekende. Voor ASC betekende het vertrek van Eef een groot verlies. Het bestuur van ASC was van mening dat zijn vele goede eigenschappen in het hoge noorden veel beter tot uiting zouden komen dan bij ASC het geval was. Hij zou er ongetwijfeld beter spelersmateriaal vinden dan een derdeklasser als ASC hem kon bieden. Bovendien had Eef een broertje dood aan gemakzucht en daarom was de geringe animo op de trainingen voor hem een grote teleurstelling.
In z’n afscheidsbrief zei Eef hier het volgende over: “In mijn betrekkelijk korte ASC-tijd zijn geen ‘denderende’ dingen gebeurd, maar ik prijs er mij gelukkig om, dat ik in die tijd vele goede sportvrienden heb kunnen maken. Want al is de doorsnee ASC-er, een enkele uitzondering daargelaten, bezien van het standpunt van de trainer, lang geen volmaakt opofferingsgezind voetballer; al heeft hij veelal lak aan alom geldende voorschriften, de training betreffende, hij is een goed sportvriend en een goed sportkameraad. Al was de opkomst op de trainingstijden soms matig, ja, soms zelfs slecht te noemen, dat neemt niet weg, dat het verloop van die avonden altijd even prettig en geanimeerd is geweest!”
Noot van de redacteur: hoe meer ik mij verdiep in het sportieve verleden van ASC, hoe vaker ik dit soort bewoordingen zie terugkomen. Zou ‘gezellige gemakzucht’ dan toch een onlosmakelijk onderdeel van onze clubcultuur zijn?
Eef Ruisch, de trainer
