Passend afscheid van terrein aan de De Kempenaerstraat

Om 11.00 uur treden ze aan, de veelal wat oudere mannen van VE1 en VE2. Het sfeertje? Toch iets anders dan anders. Omdat Krijn het veld heeft goedgekeurd natuurlijk, zo vaak heeft-ie dat in het verleden met dat weer niet gedaan. Maar vooral in de wetenschap dat – ijs, weder en andere zaken dienende – begin februari officieel wordt begonnen met de werkzaamheden die van het roemruchte terrein aan de De Kempenaerstraat na ruim honderd voetbaljaren een woonwijkje gaan maken. Met dat alles in het achterhoofd dan met een mannetje of achttien persoonlijk op datzelfde terrein de echt allerlaatste voetbalactiviteit verzorgen, ja daar kan je wat stiller van worden.

Heel even maar, trouwens. Al snel wordt er door de oranje hesjes en de andere partij weer ouderwets gevoetbald. Niet altijd even briljant, maar met een inzet waarvan de tegenstander met enige regelmaat zegt: ’Dat is pas inzet!’ De oranje hesjes, die de laatste dertig, vijfendertig jaar op deze locatie, veelal op dinsdagavond, toch echt ruim aan de winnende hand zijn geweest, trekken dit keer met 2-3 aan het kortste eind. Na nog een penaltyserie te hebben genomen en een allerlaatste groepsfoto voor dat inmiddels dicht getimmerde oude clubhuis met de tribune erop, is het afgelopen. Kunnen de doeltjes weer worden opgeladen en naar de Overveer terug worden gebracht. Nu weer wel in gepaste stilte. Want zo’n historierijk terrein definitief achter je laten, ja dat doet een mens wel wat. Zeker de ASC’ers die daar vijftig jaar of langer actief zijn geweest. Lichting jaren vijftig zeg maar. En daarvan waren er deze zondag toch nog steeds een mannetje of zes, zeven actief van aanwezig. Ook al weer heel speciaal, inderdaad…