Het was een mooi seizoen waarin het er lang naar uit zag dat Sporting Leiden de grote concurrent zou worden. In de winterstop was het gat tussen de twee teams namelijk maar 2 punten. Daar waar ASC doorging met winnen na de winterstop, daar hield Sporting ermee op. Daarom kwamen Valken ’68 en Rijnvogels ineens in beeld als concurrenten. Met Rijnvogels werd in Februari binnen 8 dagen afgerekend. Twee duels op rij werden winnend afgesloten. Op Sportpark Overveer werd het 4-2, en in Katwijk namen de mannen van ASC met een 1-5 overwinning een voorschot op de titel. Valken bleef nog over als enige concurrent. ASC had de uitwedstrijd met Valken eerder in het seizoen al met 2-4 winnend afgesloten en nadat Valken in de 18e speelronde een onverwachte thuisnederlaag leed tegen VV Oegstgeest, was het kampioenschap voor ASC een feit.
Dat een kampioen meestal zijn eerste volgende wedstrijd na het binnenhalen van het kampioenschap verliest is een bekend fenomeen, maar dat ging deze week niet op voor ASC. Hetzelfde VV Oegstgeest was te gast op Sportpark Overveer en werd met een 4-1 nederlaag weer terug naar huis gestuurd. Met nog drie wedstrijden te gaan is overzicht van ASC daarom nog mooier. 19 gespeeld, 15 gewonnen, 4 gelijk, 0 verloren, 75 goals voor, 25 tegen. Een welverdiend overzicht van de helden die kampioen werden:
Patrick: Kondigde vorig seizoen aan dat hij wilde gaan afbouwen en minder wedstrijden wilde gaan spelen, maar keepte het seizoen van zijn leven. Was in meerdere wedstrijden zeer belangrijk voor zijn team, maar in de uitwedstrijd tegen UVS was hij cruciaal toen hij op 3-3 een penalty stopte in een wedstrijd die ASC uiteindelijk met 3-5 wist binnen te slepen.
Michael “Mikey”: De onlangs vader geworden rechtback is de nachtmerrie van elke aanvaller. Zit altijd kort op zijn man en kom je altijd weer tegen mocht je hem een keer voorbij zijn. Scoorde in de laatste weken van het seizoen ook nog een belangrijke goal in een krappe overwinning van ASC.
Yoeri #voorgoud: Deze sloopkogel gaat altijd voor goud. Met hem achterin weet je dat het goed komt. De man die nooit scoort, scoorde dit jaar ook nog is.
Lucas: De omgeturnde keeper, tot spits, tot centrale verdediger is een brok graniet achterin. Stond met zijn aanvalsdriften ook aan de basis van vele gevaarlijke aanvallen. Haalde daarnaast nog vele belangrijke punten binnen als keeper toen Patrick een aantal wedstrijden niet kon spelen.
Daan: De linksback met de mooiste vrije trap van de divisie. Wat hij niet meer op snelheid kan bijhouden, kan hij compenseren met een heel lekker slidin(g)kie.
Jort: De man uit de Rip is de droom van iedere trainer. Zorgt dat de spits uitgeschakeld wordt, en wil altijd voetballend de oplossing zoeken. Gouden linkerbeen.
Michiel Kroon: Deze centrale verdediger, linksback en rechtsback in één, werd vrijwel iedere week van het zondag 5 team geleend en speelde zijn beste wedstrijden op de zaterdag. Dikke shout-out naar de trainer/aanvoerder van zondag 5 voor het vrijgeven van zo’n groot talent. Miste de kampioensfoto helaas doordat hij een te groot voorschot had genomen op het kampioensfeest de avond ervoor.
Rick: Deze vedette miste dit seizoen helaas teveel wedstrijden, maar toen die er wel was speelde hij als nooit van weggeweest. Zal volgend seizoen iets vaker gekieteld moeten worden om er vaker te zijn.
Daafie: Komt uit een goede voetbalfamilie en heeft als laatste man vele belangrijke doelpunten gescoord dit seizoen. Een echt voetbaldier.
Weger: Deze teamspeler pur-sang is gezegend met een ongelooflijke basistechniek. Heeft dit jaar op alle plekken op het middenveld en aanval moeten opdraven, maar was er altijd. Zo’n speler zet je als trainer altijd als één van de eersten op je lijstje.
Dijk: Roeland heeft als spits waarschijnlijk het beste moyenne van iedereen als je kijkt naar het aantal doelpunten per gespeelde minuut als spits. Dit jaar moest hij echter vaak als links- of rechtsback optreden als er weer ergens een gat viel. Geen enkel duel zeurde hij hierover of verzaakte hij. Dit kunnen alleen de hele grote.
Len: Kilometer vreter op het middenveld. Is ondanks zijn vele (ook wel nutteloze) meters, elk seizoen wel goed voor een goaltje of 15 a 20, zo ook dit seizoen weer. Wordt door zijn wil om te winnen, wel is vervelend tegen tegenstander en scheidsrechter, maar ach hij moet zijn energie natuurlijk ook kwijt. Want wie wordt er nou moe van 10 km lopen per wedstrijd?
Jorno: De ideale clubman, want actief op zowel zaterdag als zondag. Op de zaterdag toch wel op zijn best op positie 6. Wat een verdedigende middenvelder is dit zeg, want deze stofzuiger zorgt ervoor dat er geen dreiging komt vanaf het middenveld (van de tegenstander uiteraard). Beleefde zijn hoogtepunt in de uitwedstrijd tegen Sporting Leiden. Zelden iemand zo goed zien spelen.
Tikkie: De koning van de dribbel. Loopt nog steeds te kwakkelen met een blessure en kon daardoor dit seizoen niet vaak in actie komen. Toch was die weer heel goed in de wedstrijden dat die er wel was. Heeft hij de bal stiekem niet aan een touwtje?
Apie: Begonnen als spits, maar na de komst van Martijn omgetoverd tot middenvelder. Bezit kracht, snelheid, scorend vermogen en een ongekende dosis energie. Speelde zijn beste wedstrijd in de cruciale uitwedstrijd tegen Rijnvogels waar hij de eerste twee goals voor zijn rekening nam.
Timo: De man voor wie het salarisplafond werd opgeschroefd voor het seizoen. Bij het Oegstgeestse Ajax pakte dit net zo goed uit als bij het Amsterdamse Ajax. Creëerde een ongekend aantal kansen met zijn creativiteit en zijn voetballende vermogen. Het kan geen toeval zijn dat ASC sinds zijn komst ineens wél kampioen kan worden.
Busse: De snelste man uit de divisie ziet zichzelf het liefst als linksback, daar waar de rest van het team hem graag in de spits wil hebben. Kan als rechtsbuiten wedstrijden voor je beslissen, maar weet als linksback ook hoe een rechtsbuiten denkt en pakt hem dan de bal af. Lijkt me een gevalletje all-round speler.
Cooper: Zelden zal een niet scorende spits zo belangrijk zijn voor een elftal. Deze man houdt elke wedstrijd minimaal twee man bezig waar de spelers om hem heen van kunnen profiteren. Wordt misschien een dagje ouder maar loopt er nog steeds bij alsof die 25 is. Daarnaast is hij ook nog aanvoerder van de derde helft.
Greidanus: Over aanvoerders gesproken. De wannabe-aanvoerder is de enige volledige twee-benige speler in de selectie. Is van origine rechtsbenig, maar scoorde dit jaar vele belangrijke goals met zijn linker. Voorkwam de eerste nederlaag van ASC met een late goal op bezoek bij VVSB (met links), en scoorde eerder in het seizoen een absolute “screamer” door diagonaal met links de kruising te doorboren.
Henrik: De rechtsbuiten die niet van de bal af is te krijgen. Bezorgde ASC in de absolute slotseconde een 3-2 overwinning in de thuiswedstrijd tegen VVSB.
Roderick: Het spiegelbeeld van Henrik, want Ro is de linksbuiten die niet van de bal af is te krijgen. Het aantal verdedigers dat in de luren is gelegd door een actie van Ro is niet te tellen. Miste dit jaar door allerlei redenen helaas teveel wedstrijden, dus hopelijk volgend jaar weer vaker in actie.
Thomas Thun: De captain van weleer, verhuisde naar Japan, maar was in de whatsapp groep belangrijk door de jongens met beide benen op de grond te houden (donderspeech), of door ze te wijzen op de belangrijke dingen in het leven (kan hier helaas niet verteld worden).
Bolt: Maakte dit seizoen nog meer minuten dan verwacht en kan nog steeds een knap voorzetje af leveren. Heeft ondanks zijn respectabele leeftijd de verandering van rechtsback naar rechtshalf (en zelfs spits) ondergaan.
Om Theo Reitsma te quoten: “Ja dit is een goed stel hoor”.
