In het seizoen 1968/1969 presteerde het 8e het als enig A.S.C.-elftal om de kampioenskrans te veroveren. Maar goed, als je over een selectie beschikt met ‘oude rotten’ als Wurzer, van der Spek, Hüsen, Schalks, Schoonwater, Wolterink, de Groot, Vreeken, Nachtegeller, Lolkes de Beer, Bergers, van Maanen, van Dorp en Kantebeen - allemaal mannen dus, die de bal het werk laten doen en geen meter teveel lopen - dan heb je makkelijk praten. Toch maakte het gezelschap kennelijk zoveel indruk dat er in het clubbericht van januari 1970 een heuse ode aan de heren werd gebracht.“
De zomer van dit jaar was een lange en zeer hete;
één zondag daarvan wordt door de veteranen niet vergeten,
want ’s-middags om twaalf uur (de zon stond in ’t Zenith daarboven),
toen moesten elf Weteringse Boys in de hitte eraan geloven.
Het werd tien, twaalf-nul ongeveer, precies was het niet te tellen,
Koos Wurzer in ’t A.S.C.-doel stond gewoon-weg te vervellen.
Maar tegen het eind wist nochtans de vijand de eer nog te redden;
en Koos had de pest nog in, ‘k durf een pilsje er om te verwedden”.
Poëzie van de bovenste plank: “de zon stond in ’t Zenith daarboven”. Hoe verzin je het! Daar wordt een mens pas echt vrolijk van.
Waar mensen ook vrolijk van werden, waren de prestaties van A.S.C. 8 tijdens het seizoen 1988 -1989. Een selectie om je vingers bij af te likken. Ingedeeld in de ijzersterke 5e klasse F met ‘grootmachten’ als UDO 6, ZLC 3, LFC 5, Meerburg 7, Teijlingen 7 en Warmunda 4, met als outsiders DOCOS 13 en Stompwijkse Boys 8. De selectie bestond ditmaal niet uit oude rotten, maar het waren ‘jonge honden’, die al dartelend de tegenstanders op pure voetbaltechniek en snelheid aftroefden: van Berge Henegouwen, van Dam, Dettmer, Duynstee, Holverda, Massee (2x), Planjer, Roest (2x), Spoor, Teitler, Ulrich en van der Velden. “Vriendenteam A.S.C. 8”, en bedankt!
Hoogtepunt van het seizoen was ongetwijfeld het optreden van de Rood-Zwarte brigade op 13 november 1988 in Stompwijk. Het gezelschap moet daar de strijd op aanbinden met Stompwijkse Boys 8. Nou “strijd aanbinden” is het eufemisme van het jaar, want de arme Stompwijkers (die in Oegstgeest al met 13 - 2 waren afgedroogd) worden compleet weggespeeld, opgerold, ingepakt en afgeserveerd! Bij de rust stond de teller al op 20 en na het laatste fluitsignaal prijkte de bizarre score 4 - 30 (vier tegen dertig) op het scorebord. Iedere 3 (!) minuten een messcherpe ASC-aanval en een doelpunt en tussendoor nog 4 Stompwijkse goals. Goed voor het moreel en het doelsaldo, zullen we
maar zeggen en het bier smaakte na afloop dan ook voortreffelijk!
