Deze ontwikkelingen hebben Ernest Cremers (zie foto) ertoe gebracht om in 1922 de Nederlandsche Corinthians op te richten. Hoofddoel van deze beweging was om ,,De sport op zuiveren amateurgrondslag te beoefenen". De Nederlandsche Corinthians kenden ook een voetbaltak: deze was weliswaar aangesloten bij de Nederlandsche Voetbal Bond (NVB), maar weigerde om zich te conformeren aan het Nederlandse voetbalsysteem. Vooral het systeem van degradatie was de vereniging een doorn in het oog. Om hun sportieve doel kracht bij te zetten, speelden de Corinthians voornamelijk elegante en sportieve demonstratiewedstrijden tegen teams uit binnen- en buitenland. Ze gingen gekleed in een eenvoudig wit shirt, een blauwe broek en rode kousen. Deze rode kousen hadden overigens tot doel om ook door leden tijdens de wedstrijden van de ‘eigen’ (burger) club gedragen te worden, om zodoende de Corinthian-idee bij een breder publiek te propageren. Dus als je nu een ASC-er met verschoten rode kousen ziet spelen, dan zijn dit zonder twijfel de Corinthian-kousen van opa!
Het mag duidelijk zijn dat ook de gentlemenvoetballers van ASC zich destijds al tot het gedachtegoed van de Corinthians aangetrokken voelden. En eigenlijk nog steeds, want wie de website van ASC grondig bestudeert en bij de pagina ‘ASC Klassieke Veteranen’ belandt, ‘proeft’ onmiddellijk de Corinthian-taal uit de vorige eeuw, want de trefwoorden zijn: ‘nette’ (oude) clubs ook met cricketafdeling (o.a. HBS, VOC, Hercules, Concordia, Kampong, Victoria), elite-competitie (we regelen het lekker zelf en zijn niet op de website van de KNVB te vinden), het unieke vriendschappelijke karakter van de competitie (ik zeg nog zo: géén slidings), het belang van het sociale aspect (koffie met koek vooraf en een hapje en drankje na afloop tijdens de ‘derde helft’).
Maar ook de klassieke veteranen blijken gewone stervelingen te zijn met sportieve ambities en de nodige geldingsdrang, want anders dan het begrip ‘veteraan’ doet vermoeden, is de klassieke veteranencompetitie toegankelijk voor spelers vanaf 35 jaar. Hierdoor is het niveau van de competitie heel behoorlijk waarbij de betere teams veelal bestaan uit spelers die op hoog amateurniveau hebben gespeeld of (erger nog) zelfs professioneel hebben gevoetbald.
Naschrift redactie: we zijn een beetje bang dat Ernest Cremers zich in z’n graf zou omdraaien bij het lezen van de laatste alinea…….
