Crisis of geen crisis: de veteranen van VE2 sluiten voetbalseizoen traditioneel passend af

De plaats van handeling – even traditioneel – de Endepoellaan nummer 3, in Warmond. Daar huizen Bert en Ingrid van der Spek en ook dit jaar weer hadden zij huis en tuin ter beschikking gesteld aan het elftal. Omdat het weer de ASC- veteranen weer eens zeer welgezind was, behoefden het huis en de belendende percelen niet te worden aangedaan. Handig, want de bij deze afsluiting gebruikelijke barbecue kan vanzelfsprekend het beste buiten worden gehouden. Zoals dat ook heel prettig is bij dat andere vaste onderdeel van deze afsluiting:

de op de Leede beginnende vaarpartij die de VE2’ers jaarlijks weer op veelal onbekende plekjes brengt en vooral veel plezier geeft. Dit onderdeel vond dit keer helaas echter geen doorgang. De anderhalve meternorm waaraan merkwaardig genoeg ook buiten nog wordt vastgehouden, maakte het varen (officieel) eenvoudigweg onmogelijk. Eenendertig VE2’ers en partners betreurden het zeer dat het varen dit keer geen doorgang kon vinden, maar waren er blij mee dat de weergoden er een mooie dag van maakten. Dat hadden er meer dan eenendertig kunnen zijn, als niet een aantal mannen ondanks alles ’gewoon’ op vakantie was gegaan of verjaardagen had gevierd – maar ja, zoiets is op voorhand natuurlijk al bekend. Helemaal compleet krijg je zo’n rijke en uitgebreide selectie maar zelden bij elkaar. Neemt natuurlijk niet weg dat het organiserende Polit Buro (daarover later veel meer!) dat doel wel altijd voor ogen heeft. Bij deze seizoenafsluiting, natuurlijk. Maar ook bij alle zondagse verplichtingen (ook wel competitiewedstrijden genoemd), bij het trainingskamp zoals dat in september wordt gepland en bij het traditionele kerstdiner, dat (inderdaad) veelal in de maand december wordt gehouden. Als je niet naar het hoogste streeft, zul je dat doel ook zeker nooit bereiken. De bijeenkomst werd ook dit jaar vanzelfsprekend niet alleen maar gebruikt om gezellig wat te drinken en te eten. Zo scoorde de categorie bijpraten enorm hoog. Niet zo vreemd natuurlijk als je begin maart de laatste competitiewedstrijd hebt gespeeld. Je bent toch al weer vier maanden verder!

 

Wat overigens weer geen enkele reden was om niet het afgelopen seizoen nadrukkelijk bij de beschouwingen mee te nemen. Het was ook een seizoen met een verhaal. In eerste instantie met (Haagse) tegenstanders die niet alleen op papier een maatje te groot waren, maar dat in de praktijk ook lieten zien. Maar uiteindelijk ook een seizoen waarin de nummer een bijna op een nederlaag werd getrakteerd, het roemruchte VUC met 5-2 werd geklopt en de laatste twee duels (ODB en Haagse Hout uit) ’gewoon’ twee keurige gelijkspelletjes opleverden. Voldoende

reden voor leider Jaap om nogmaals zijn teleurstelling uit te spreken over de voortijdige afsluiting van het seizoen: ’Ben je net lekker bezig, op weg naar je topvorm, krijg je dat! Eeuwig zonde!’

Maar de leider-naast-Koos van VE2 had namens het almachtige PB meer te vertellen. Zo liet hij de verzamelde manschappen weten dat er gericht gaat worden gezocht naar ’nieuw VE2-bloed’ (nou ja nieuw, nieuw, tikkeltje gedateerd mag dat bloed ook wel weer zijn, want

veteranen toch)? Natuurlijk, de selectie van VE2 mag er zijn, kan zelfs sterk worden genoemd, ten minste in kwantitatief opzicht. Op het veld ligt dat evenwel een tikkeltje anders. Op die groene grasmat(ten) blijkt regelmatig dat lang niet iedereen van VE2 zich elke week op zondag kan vrijmaken van andere verplichtingen. Zoals het eveneens wekelijks wel duidelijk wordt dat lang niet alle VE2’ers in de loop der jaren razend-mobiel zijn gebleven, wat dan ook direct weer nare gevolgen heeft bij de goedbedoelde pogingen met de bal eenander ASC-shirt te vinden...

 

Nieuw bloed dus. Maar de VE2 van ASC zou de VE2 van ASC niet zijn als er niet duidelijke eisen zouden worden gesteld aan die nieuwelingen. ’Ze moeten’, zo liet leider Jaap weten, ’echte ASC’ers zijn, moeten zowel binnen als buiten het veld in het elftal passen, en ze moeten ook voetballend het nodige toevoegen.’ En verduidelijkend: ’Dat laatste is voor nu echt nodig. Kijk, we kunnen verliezen als de beste, dat is geen probleem. Maar om de aardigheid er voor iedereen een beetje in te houden is het wel noodzakelijk dat we dat niet elke week doen. En dat we, als we dan toch verliezen, ten minste nog een beetje leuk mee hebben gevoetbald.’ VE2 zit in een overgangsperiode? Jansen: ’Zo kan je het wel zien. We hebben nu twee nog veel spelende spelers van 77 jaar in de selectie, eentje die net zeventig is geworden en acht spelers van (soms) ver in de zestig. Die koesteren we stuk voor stuk, moeten vooral zo lang mogelijk blijven voetballen. Maar: de kans dat die allemaal over tien jaar nog spelen, is niet groot.’ En vervolgend: ’We zijn er natuurlijk al een tijdje mee bezig. Op de iets langere termijn, zeg een jaar of twee, drie, verwachten we ook dat er toch wel vier, vijf spelers gaan instromen waar het elftal nog jaren plezier van kan hebben. De contractonderhandelingen zijn serieus aan de gang. Alleen hebben die spelers zich – in ieder geval voor komend seizoen – nog aan andere elftallen verbonden. Helemaal niet erg, vrijheid, blijheid, dat werk. Maar we moeten er wel voor zorgen dat er over pak ’m beet, drie jaar inderdaad nog een gezond VE2 aan het voetballen is waar zij dan kunnen aanschuiven.’

​

Een elftal dat, en leider Jaap staat daar absoluut niet alleen in, toch echt wel het enige echte veteranenteam van ASC kan, nee moet worden genoemd. ’Begrijp me niet verkeerd. Geen kwaad woord over de andere veteranenteams op zondag, vooral VE1, en ook niet over de klassieke veteranen op zaterdag. Maar ze komen niet in de buurt van VE2. Zeker niet in lidmaatschapsjaren. Eentje die al bijna zeventig jaar ASC-lid is, een paar die de zestig jaar dicht benaderen en een stuk of wat die al boven de vijftig jaar zitten. En dus ook nog voetballen.

Eigenlijk niet normaal. Dat de gemiddelde leeftijd ergens rond de zestig jaar is, is ook niet echt toeval.’ Stuk voor stuk ook voldoende redenen voor de elftalleiding (dat al eerder genoemde, almachtige Polit Buro – dus niet alleen voor al uw feesten en partijen) om voor dit elftal toch een soort ballotage in te voeren? Leider Jaap kiest zijn woorden voorzichtig: ’Met dat soort termen moet je uitkijken, zeker tegenwoordig. Maar het is natuurlijk wel een feit dat niet iedereen in ons elftal past. En als je denkt dat iets niet gaat werken, is het toch nuttig om dat vooraf even door te geven?’

Zware, dan wel ware woorden, die overigens geen verandering brengen in de voor het komende seizoen gestelde doelen. Jansen, lachend: ’Die zijn al seizoenen lang hetzelfde: niet op de laatste plaats eindigen. En niet meer dan 99 tegentreffers incasseren. Tot nu toe is dat elk jaar nog gelukt. Ook vorig seizoen. Maar de eerlijkheid gebiedt wel om te zeggen dat we vorig jaar op beide fronten niet overdreven succesvol bezig waren.’ Een gegeven dat bij de seizoenafsluiting in Warmond overigens absoluut geen rol speelde. Het was gezellig en het bleef nog lang onrustig. Precies zoals de traditie dat al jaren wil!