Beste lui,
Het heeft lang geduurd, voor dat ik het met mezelf eens was of ik in jullie clubblad zal schrijven, want eigenlijk is het een beetje mal. Reden? Wel ik ben een meisje! Boeh, hoor ik al zeggen, een meisje, nu zal er wat moois komen. Wel ja, waarom niet, vroeger hadden jullie toch ook een vrouwelijke medewerkster. Natuurlijk moet je je als vrouwelijke voetbalenthousiasteling wel van een massa critiek onthouden, want jullie, heeren der schepping, zijn zoo licht op je teentjes getrapt. Vooral wanneer die critiek van vrouwen komt.
Maar toch ben ik dol op jullie, vooral wanneer het Eerste zoo zalig op dreef is. Als Gerrit bijv. opeens zoo’n moedige bevlieging krijgt en zijn tegenstander “aanvalt”. Dan zou ik hem zoo om zijn hals willen vliegen. En dan “Petertje” als hij op zijn knieën kopt. Dan is hij precies een Boedha-beeldje. Mijn grootmoeder heeft nog zoo iets op een schoorsteen staan. Daarom weet ik dat, snap je?!
Ben vind ik ook een echte knul. Zooals die toch keepen kan. Als hij gelijk een jonge tijger op dien bal afvliegt, dan zit ik te rillen van genot. Meestal weet ik dat de bal toch niet voorbij hem komt. Eigenlijk ben ik dol op jullie heele “Eerste”.
Stonden jullie nu maar niet zoo hoog op de lijst, boys. Want nu kan ik Zondagsavonds niet meer in slaap komen uit nieuwsgierigheid wat de krant ’s Maandags voor uitslagen geeft van de concurrenten. Laatst kwam ik Jan tegen en toen ik hem vroeg of hij dacht, dat het Eerste kampioen werd, zei hij: “’t Is voetbal hè, je kunt er niets van zeggen. Maar in Mei zal ik je wel vertellen of we ’t geworden zijn”. Zo’n flauwerd hé. Maar jongens doen jullie nu je best dat jullie verder alles wint. Want ik zou zoo graag met één van jullie dansen (wie zeg ik lekker niet) op de kampioenschapsfuif.
Nu jongens tot een volgenden brief. Voor vandaag groetjes van
Dot
