Rouwkoop werd op 13 april 1932 opgericht, als ‘tegenhanger’ van de katholieke, in 1925 opgerichte, Voetbal Vereniging Laurentius (V.V.L., later omgedoopt tot Sport Vereniging Laurentius Voorschoten - S.V.L.V.). Niet-katholieke jongetjes wilden in Voorschoten ook graag georganiseerd achter een bal aan kunnen rennen. Rouwkoop kreeg eind zestiger jaren een wat meer eigentijdse naam: Randstad Sport. Daarna begon het te rommelen in de Voorschoter voetbalwereld, want in 1982 splitste de zaterdagtak van Randstad Sport zich af om verder te gaan onder de naam S.V. Voorschoten. Vervolgens smolt de zondagtak van Randstad Sport in 1996 samen met S.V.L.V.
In 1997, ten slotte, werd alle voetballerij in Voorschoten op één hoop geveegd en ontstond Voorschoten ’97. Na deze uitvoerige historische inleiding belanden we in 1950 als A.S.C. 1 op De Kempenaerstraat in het strijdperk treedt tegen Rouwkoop. Een stugge ploeg, die bepaald niet bekend staat om een ragfijne techniek. Altijd lastig, weet de voetbalkenner ons te melden. De wedstrijd inspireert een zekere Don Gerrit II tot het navolgende, bij tijd en wijle licht erotisch getinte, stuk proza:
“Wij hebben de wedstrijd tegen Rouwkoop ook gezien. Weggedoken in onze nieuwste (je slaagt bij C&A) duffel. Wij zijn neergedaald van onze Olympus om A.S.C. te zien spelen. Ons warme plekje bij de haard ruilend voor een (koude) plaats op de tribune. Zo zijn wij. Altijd goede clubmensen. Weer of geen weer. De natuur trotserend voor A.S.C. De tribune was vol. Stoere mannen en mooie meisjes. Altijd zijn ze aanwezig. Een blos op hun wangetjes. Van opwinding en poederdons. Met een stralende Medinos-lach. Fleurig en lief. Net als in onze (stoute) dromen. Juichend bij iedere A.S.C.-goal. Naast ons consumeerde een Heer apennootjes en probeerde ons de voordelen van aanvallende spil uit te leggen. Welwillend hebben wij geluisterd. Beleefd en aandachtig. Zoals altijd. Maar zonder overtuiging. Ons ideaal is de stopper. ‘Doelpunten komen alleen bij een aanval’, zei de Heer, ‘juist daarom de aanvallende spil. Aanval is alles’. Bewonderend keken wij naar hem op. Jan de la Bye schoof juist nummer één in de touwen. Brullend van vreugde hebben wij hem (in gedachten) omhelsd. De Heer verklaarde ons daarna het spel over de vleugels. Wij knikten begrijpend. Rudi Brard kogelde nummer twee in het net en even later maakte Jan de Troye nog een doelpunt. ‘Dat bedoelde ik nou’, zei de Heer, ‘aanval is de beste verdediging’. Stil hebben wij hem aangekeken. Bewonderend en begrijpend.
Zoals gewoonlijk zat achter ons het liefste meisje van de wereld. Overal waar wij komen, is ze aanwezig. Altijd achter ons. Beschermend en verleidelijk. Het doel van ons (sobere) bestaan. Toen Rouwkoop een tegendoelpunt scoorde, zei ze spontaan tegen de maker ervan: ‘gemenerd’. Wij hadden haar willen omhelzen en troosten. Uit clubliefde. Toen die rechtsbuiten er 3-2 van maakte, voelden wij haar verdriet.
Iedere keer wanneer zo’n Rouwkoper daarna op ons doel afstormde riep ze: ‘niet doen, hoor’. Wanneer wij zouden voetballen, hadden we deze beden direct verhoord. Ons (machtige) schot zou tam geworden zijn. En onze snelheid niet meer zo flitsend. Zo zijn wij. Altijd ontvankelijk voor vrouwelijk schoon. Rouwkoop niet. Die scoorde de gelijkmaker. Kreunend zijn wij opgesprongen. Om het leed haar aangedaan. Stil zat het meisje achter ons. In oneindige berusting. Weggedoken in de kraag van haar mantel. Als een vogeltje.
Gebroken hebben wij ons hoofd afgewend en getreurd om haar (en ons) verdriet. Wij hadden ons leed willen uitsnikken in haar armen. Terwijl zij over onze (blonde) haren streek. Maar wij zijn heer gebleven. Met moeite.
Gelukkig maakte Rudi nog een goaltje…..”
Anno nu zou Don Gerrit II heel wat uit te leggen hebben, maar in 1950 worden zijn ontboezemingen in de rubriek “ONDER ONS GEZEGD” integraal en ongecensureerd afgedrukt in “Rood Zwart”, Maandblad der Vereeniging Ajax Sportman Combinatie. Zo zie je maar weer, er is in ruim 70 jaar veel veranderd. En of het nu allemaal zoveel beter is? Misschien kunnen we beter de dove geloven als hij zegt: “ja vroeger, toen kraaiden de hanen nog. Tegenwoordig gapen ze alleen nog maar!”
